women in street art

Gutter paradise is een vervolg van de reeks duifschilderijen van Adele. Ze beschouwt deze dieren als een metafoor voor mensen en gebruikt ze om gewone, alledaagse verhalen mee te belichten. Dit doek, dat was geïnspireerd op de veren die ze vond op de vloer van het museum, is deel van de serie duifportretten waarin ze inzoomt op de ogen en nek van deze vogels, wat resulteert in bijna abstracte patronen.

Alice begon in 1999 op straat te schilderen en was daarmee een pionier van de onafhankelijke kunstscene in Rome. Met haar intieme benadering, vertelt Alice verhalen vanuit haar persoonlijk perspectief op de wereld en op de relaties tussen mensen. Electra is een eerbetoon aan de vrouwelijke levenskracht, een van de hoofdthema’s in de werken van Alice.

“Wat ik probeer af te beelden, is ver verwijderd van de weergave van vrouwelijke clichébeelden. Mijn vrouwen communiceren met de kijker, ze zijn niet slechts het onderwerp.” / Alice Pasquini

Clandestinos is an artistic duo composed of Shalak Attack and Bruno Smoky. As partners in art and life, these artists have been building off of each other’s creative skills for many years. The bright colors of their murals highlight themes they deeply care about, such as the environment.

“On future Earth, creatures, animals and humans unite as warriors to overcome inequality and the mistreatment of species. This is the moment they gather together to devote their essence and strengths as one to overcome the shackles that have imprisoned them since forever.” / Clandestinos

ELLE - @ellestreetart - stopte met haar kunstopleiding en ging de straten van New York op. Vanwege de vluchtige aard van wheatpaste stapte ze over op graffiti, wat leidde tot een spuitbus-sponsordeal. Met onbeperkt spuitbussen tot haar beschikking begon ze mensen te benaderen om hun gebouwen te beschilderen. Vervolgens duurde het niet lang voordat ze wereldwijd werd uitgenodigd om muurschilderingen met toestemming te maken.

ELLE blijft de wereld over reizen om te painten, maar haar bezoek aan STRAAT kwam op een bijzonder moment in haar carrière; ze was zich net meer gaan richten op AI (kunstmatige intelligentie), glasblazen en beeldhouwkunst. ‘Girl With A Pearl Earring; Contemporary AI Remix’ is het eerste werk waarbij ze de schets met behulp van AI heeft ontwikkeld. Daar kwamen een paar technische haperingen bij kijken die ELLE bewust heeft behouden. Zie bijvoorbeeld het vreemde ooglid, de rare bloemen of het oor dat samensmelt met de tulband. Ze documenteert hiermee het zeer specifieke moment waarop AI zich in een ‘peuter’-fase bevindt en grappige/onlogische fouten maakt - iets dat ongetwijfeld niet lang gaat duren. ‘Girl With A Pearl Earring; Contemporary AI Remix’ verwijst naar twee momenten in de Nederlandse kunstgeschiedenis: de Vanitas-beweging en Vermeers Meisje met de parel. Het werk is gemaakt met alleen spuitbus in de karakteristieke collagestijl van ELLE, maar dan met meer diversiteit, waarmee ze aangeeft dat inclusie een sterk punt is van de Nederlandse samenleving.

Via haar abstracte kleurvibraties gecombineerd met figuratieve storytelling, onderzoekt Erin de tegenstellingen van het leven, zoals het feit dat we vaak onze ware essentie uit het oog verliezen.

“Mijn werk is een weergave van de deugd innerlijke kracht. Het koestert de wijsheid die komt met de jaren. Wanneer iemand zijn valse zelfbeeld laat zakken, dan wordt zijn realiteit onthuld. Ik streef ernaar om de ware schoonheid en rauwe emoties van de mensheid te belichten, en tegelijkertijd de adem die ons allemaal verbindt te vangen.” / Erin Yoshi

Faith XLVII is een multidisciplinaire kunstenaar. Ze begon haar artistieke reis op straat in Zuid-Afrika in 1997 onder de naam Faith47, en verwierf al snel internationale erkenning voor haar opvallende graffiti. In de loop der jaren is ze zich ook gaan richten op bijzondere muurschilderingen, beeldhouwwerk, video-installaties, wandtapijten en tekeningen. Haar artistieke taal onderzoekt de plekken waar geest, natuur, activisme en rituelen samenkomen, vaak doordrenkt met een gevoel van eerbied voor de onderliggende mysteries.

Het kunstwerk Seven reflecteert op de relatie tussen leven en toeval. Faith wijst op de invloed van het onbekende en hoe onze dagelijkse realiteit verbonden is met een samenloop van toevalligheden die ons levenspad beïnvloedt. Haar kunstwerk werd gemaakt als onderdeel van de tentoonstelling ORIGINS: Family & Legacy bij STRAAT, met werk van Faith, haar zoon Keya Tama en zijn vader Tyler B. Murphy.

George voelde zich zeer geïnspireerd door het idee dat STRAAT straatkunst, een kunstvorm die - in haar ogen - vanwege het tijdelijke karakter nog waardevoller wordt, verzamelt en conserveert. Nothing lasts forever is haar reactie op dit directe contrast.

“Ik vind troost in de gedachte dat niets voor altijd bestaat. Het geeft een gevoel van waardering voor het nu.” / George Rose

De grafische kunstwerken van Georgia Hill combineren poëtische teksten met opvallende monochromatische beelden. Tijdelijke momenten worden vastgehouden middels taal, gelaagde texturen en ritmische composities. Elk stuk reageert op zijn omgeving door een samenspel van medium, schaal en dialoog, en geeft uitdrukking aan momenten van kwetsbaarheid, helderheid of overweldiging.

“Ik zie landschappen als fysiek maar ook als psychologisch, waar we door ruimtes en ervaringen bewegen terwijl we onze eigen overlappende en botsende ervaringen meedragen. Dit kunstwerk gaat over besef en verlies - de uitdaging om los te laten, vaak een voorliefde om terug te blikken, en de onmiskenbare waarheid dat verandering constant is. De laatste tijd verken ik abstracte landschappen, waarbij ik put uit mijn eigen fotografische referenties om een nieuw, adembenemend beeld te bouwen. Dit werk roept een lawine van details en intensiteit op, voordat we een gevoel van helderheid of kalmte kunnen bereiken.” / Georgia Hill

Aan de hand van haar esthetiek van tatoeages, maskers en trance-achtige ogen, verkent Gleo het concept van de levenscyclus in Latijns-Amerika.

“De hand bouwt, vernietigt, zaait, creëert, vervloekt en zegent. Dit werk draait om zeven figuren die symbool staan voor vuur, een element dat het donker en de kou overwint, en dat staat voor verandering, zuivering en opoffering. Het spreekt over droomwezens die de voorouderlijke wijsheid bewaken en ons eraan herinneren dat het goddelijke een oneindig aantal vormen kan aannemen.” / Gleo

Het werk van Handiedan is een complexe mix van knip-en-plakwerk en digitale en gedetailleerde met de hand gesneden beeldhouwcollages, aangevuld met augmented reality en verzamelde antieke sierlijsten. De bekwame en verfijnde mixed-media-technieken faciliteren een artistieke reis door verleden, heden en toekomst. Het resultaat is een bijna kaleidoscopische visuele verkenning, waarbij de ontdekkingen soms direct zichtbaar zijn, en soms goed verstopt zitten.

Het kunstwerk Goddess in Us heeft een vrouwelijke hoofdpersoon, wat vrijwel altijd het geval is binnen het oeuvre van Handiedan, maar nodigt iedereen uit om hun vrouwelijke energie aan te spreken. De warme, krachtige viridiaanse tinten en de symmetrische compositie zuigen je het kunstwerk in. De belangrijkste boodschap is dat alles energie is, iets waar de spirituele kant en de wetenschappelijke wereld het uiteindelijk over eens zijn. Het zit ook vol met persoonlijke details, waaronder het handgetekende personage Amélie, weliswaar geïnspireerd door de film, maar ook een vertegenwoordiging van de mens Handiedan.

In Weak becomes hero staan de herten symbool voor gedachten. Je kan de herten/gedachten zien veranderen van ruwe schets naar gedetailleerder naar voltooid. Het hert met kroon vertegenwoordigt de vervlogen gedachte. De keuze voor herten is een bewuste; HERA ziet veel overeenkomsten tussen gedachten en herten, met name hun kwetsbaarheid

.HERA van Herakut is een Duitse kunstenaar met roots in graffiti en street art sinds 2001. Naast schilderwerk maakt HERA installaties, doet ze kostuum- en set design voor dansgezelschappen en werkt ze als curator met een speciale focus op het ondersteunen van haar vrouwelijke collega’s. Daar waar mogelijk werkt ze samen met humanitaire organisaties aan kunstprogramma’s voor kinderen en kansarme jeugd.

Hola Lou (Luisa Salas) is een Mexicaanse kunstenaar, grafisch ontwerper en muralist. Lou is geïnteresseerd in contrasten en gedurfde eenvoud. Ze baseert haar kunstwerken op het evenwicht tussen geabstraheerde herinneringen, gevoelens en muziek. Al deze elementen worden beïnvloed door een minimalistische en moderne benadering van de diversiteit van haar Latijns-Amerikaanse roots.

"Ik ben nu negen jaar professioneel kunstenaar. Toen ik begon, draaide alles om zelfexpressie, vrijheid en het vinden van mezelf. In de loop der jaren is er een hoop gebeurd. Je vergeet zo waar en hoe dingen zijn begonnen, het opzeggen van mijn reguliere baan enzovoort... Het is een lange reis geweest, maar in zekere zin ben ik weer terug bij het begin; dit is het moment om een pauze te nemen en opnieuw te ontdekken wie ik ben en waar ik naartoe ga." / Hola Lou

Irene Lopez Leon staat bekend om haar werk waarin figuratieve en abstracte elementen samensmelten in een levendig spel van kleur. Met haar schilderijen probeert ze klassieke elementen opnieuw uit te vinden middels een eigentijds perspectief, waarbij traditie en moderniteit worden samengevoegd. Vanuit street art groeide ze door richting mural art, waarin ze verschillende thema's verkent als natuur, landschappen en hedendaagse taferelen. Haar galeriewerk is momenteel een grote sensatie in de kunstwereld.

“Mijn schilderij is een eerbetoon aan Rachel Ruysch, een gevierd schilder uit de 17e eeuw, geroemd om haar precisie in stillevens. Tegen de conventies van haar tijd in introduceerde ze een naturalistisch perspectief vol leven en detail. Dankzij haar vermogen om de vluchtige schoonheid van de natuur vast te leggen, werd ze een prominent figuur in het genre van het stilleven, waarmee ze een blijvende impact op de kunstgeschiedenis had. Met mijn schilderij streef ik ernaar haar nalatenschap te eren via de tulp. Geïnspireerd door haar stijl breng ik een eerbetoon aan haar belangrijke bijdrage aan de kunstwereld.” / Irene Lopez

Geïnspireerd door Internationale Vrouwendag maakte Judith een werk gebaseerd op het verhaal van een anonieme vrouw, die na jarenlang misbruik uiteindelijk haar vernietigde zelfbeeld opnieuw wist op te bouwen. Inmiddels is ze erin geslaagd om uit te groeien tot een gelukkige, succesvolle vrouw. Ze heeft voor haar eigen gezondheid gevochten, en wijdt nu haar leven aan het creëren van universele gelijkheid

Judith de Leeuw wil met dit werk reflecteren op het hedendaagse én toekomstige beeld van de vrouw. Ze staat internationaal bekend om haar enorme muurschilderingen rond actuele maatschappelijke thema’s. De werken die JDL maakt zijn geïnspireerd op de persoonlijke verhalen van bewonderenswaardige, kwetsbare personen. Haar doel is om binnen onze samenleving universeel begrip voor elkaar te creëren.

Nectar visualiseert de kostbaarheid van het leven zelf en hoe het gekoesterd moet worden. Het meisje met somber gezicht houdt een druppel nectar in haar handen, de heilige drank van de onsterfelijkheid. Dit contrasteert met de vlinders en bloemen die rommelig op haar torso zijn geland, waarmee kwetsbaarheid, onschuld en sterfelijkheid worden vertegenwoordigd.

Kayla Mahaffey, geboren en getogen in de South Side van Chicago, leerde tijdens haar jeugd de charme en ziel van haar stad te waarderen. De wereld om haar heen liet haar zien dat schoonheid samengaat met de rauwe kant van onze samenleving. Zo nu en dan herbergen haar kleurrijke werken, geïnspireerd door media en cartoons, een vleugje eigenzinnigheid en realisme. Hiermee wordt een verhaal verteld over een levensreis, nostalgie en maatschappelijke onderwerpen die soms over het hoofd worden gezien.

“Mijn signatuurkonijn is ontstaan in 2005. Ik ben zelf geboren in het jaar van het konijn en kreeg ineens het idee van een konijn met spuitbus. Het konijn is ook een symbool voor een lang leven, succes, vriendschap, vrijheid en meer. Vanwege de vele belangrijke betekenissen voor Aziaten wilde ik iets creëren waarmee ik mezelf en anderen kon opvrolijken en prikkelen. Sinds mijn eerste konijn heb ik enorm gereisd en wereldwijd verschillende konijnen achtergelaten om positieve, creatieve energie te verspreiden. Ik ben erg dankbaar dat ik Amsterdam heb kunnen bezoeken en in STRAAT een van de grootste konijnen van de wereld heb kunnen painten. Ik hoop dat dit konijn iedereen hier laat lachen.” / AIKO

“Een hommage aan de vroege Nederlandse meester Jheronimus Bosch, wiens beroemde drieluik De Tuin der Lusten een bizar, extatisch landschap verbeeldt waarin personages eufemismen van seksuele exploratie en vrijheid verkennen voor de zondeval - oftewel het vetste schilderij over homo-cruising ooit gemaakt. Het werk van Bosch heeft me altijd geïnspireerd en toen ik jonger was heb ik twee dagen in het Prado gestaan om bij het originele schilderij te tekenen. In mijn werk onderzoek ik thema’s als genderfluïditeit, zelfbewustzijn, queerheid en vrijheid, dus Bosch blijft me inspireren. Critici twisten over de vraag of het schilderij van Bosch een allegorie van spirituele transitie of een speeltuin van corruptie was – ik zie het liever als een visie van seksuele vrijheid die zijn tijd ver vooruit was, en daarom is Meet Me In the Garden een herovering van de bizarre wereld van Bosch én een bevestiging van genderfluïditeit en queerheid.” / Lauren YS

MOTS is een kunstenaarsduo, gecreëerd door Diogo Ruas, een schilder en illustrator, en Jagoda Cierniak, een fotograaf en projectcoördinator. Deze samenwerking combineert hun individuele benaderingen, gekenmerkt door Diogo's ervaring als urban artist en Jagoda's betrokkenheid bij sociale grassroots initiatieven en kunstprojecten. Hun fascinatie met abstracte en realistische marges is duidelijk zichtbaar in hun oeuvre, dat onder meer werk op doek, grote muurschilderingen en interdisciplinaire projecten omvat.

"Drop is een venster naar het bizarre; het is geen vaststaand verhaal, maar laat ruimte voor de verbeelding van de kijker. Geïnspireerd door klassieke stillevens, komen de vormen en figuren in dit schilderij voort uit verschillende gevoelens en gedachten die werden ervaren tijdens de creatie van dit stuk." / MOTS

In haar werk portretteert Mando altijd een meisje op de rand van de onschuld, wat betrekking heeft op het kinderlijke aspect in ons allen. In Going on verkent Mando dit idee verder en voegt ze door het gebruik van antieke kleuren een gevoel van nostalgie toe. Het meisje is herhaaldelijk over elkaar heen gestencild waarmee beweging wordt geïnsinueerd.

Michelle Hoogveld is een Canadese hedendaagse kunstenares wiens levendige stijl is geïnspireerd door kleurentheorie, verbinding en kwesties die het hart aangaan. Michelle creëert composities van gedurfde patronen en textielachtige kleurblokken, met lagen die samensmelten als een complex tapijt dat symbool staat voor de mens.

“Resonance, ondergedompeld in een landschap van geometrische vormen, onderzoekt de emotionele resonantie die we hebben bij kleur, en het vermogen om gevoelens van geluk, vrolijkheid en oprechte verbinding op te roepen. Lagen overlappen en komen samen in een expressief verloop van abstractie en vorm, waarbij wie we zijn binnen onze omgeving en ons bijzondere talent om lief te hebben worden verenigd.” / Michelle Hoogveld

Sunrise at the Shinano River is een semi-abstract kunstwerk van de Nederlandse graffitilegende Mick La Rock. In haar meer eigentijdse stijl wendt ze zich tot architectuur om de letters van haar graffitinaam (Mickey) vorm te geven. Het gebouw in dit werk is gebaseerd op een foto van een brutalistische sporthal in Japan. Brutalistische architectuur had een sterke invloed op Micks werk tijdens deze overgangsperiode van style writing graffiti naar kunst; in de monolithische vorm en strakke lijnen kan ze "haar letters vinden".

“Tijdens de ontwikkeling van het abstraheren van mijn graffitiletters door de jaren heen, herkende ik overeenkomsten tussen de lijnen in brutalistische architectuur en de vorm van mijn letters. De letters van mijn graffiti-naam zijn nog steeds te lezen, als men ernaar zoekt. Nu is de inhoud van mijn werk de abstractie van letters, en dit concept vervolgens abstraheren tot iets dat bijna figuratief is, zoals een gebouw. Ik maak mijn eigen gebouwen niet, ik reproduceer iets dat al gebouwd is. Dit is een link naar graffiti, want graffiti wordt ook gebouwd op iets dat er al eerder was.” / Mick La Rock

Milu Correch begon haar kunstcarrière op traditionele wijze, maar al snel leerde ze haar kleinere werk op grote muren af te beelden. Deze reis was een leerproces, en Milu blijft experimenteren met verschillende penseelstreken op grote schaal. Sinds haar eerste muurschildering in 2011, heeft ze haar kunst en haar inspanningen om bewustzijn voor vrouwelijke kunstenaars te vergroten over de hele wereld verspreid. Haar Argentijnse roots zijn voor elk kunstwerk van groot belang, met een focus op specifieke spreekwoorden over heksen, die ze afbeeldt als ‘protagonisten met de kracht om de werkelijkheid te veranderen door hun spreuken.’ Door de betekenis van de beelden aan de kijker over te laten, creëert Milu een gevoel van vrijheid. In haar werk voor STRAAT herhaalt ze een bekend thema van een mythisch en antropomorf figuur, met een verhaal uit de Latijnse iconografie.

Miss.Printed, geboren in Nederland, is een in Noorwegen gevestigde kunstenaar die kleine papieren collages maakt en stukjes bezinning achterlaat voor anderen om op te reflecteren. Ze gelooft in de kracht van kleine gebaren. Hoe meer we mensen kunnen betrekken bij onze ideeën, hoe meer we hen kunnen inspireren om te denken, voelen, dromen – hoe beter de wereld zal worden.

Tijdens haar verblijf bij STRAAT zocht Miss.Printed naar delen van het museum die aangevuld konden worden om zo nieuwe werelden te creëren. Met haar papieren collages brengt Miss.Printed aspecten van het museum tot leven die anders onopgemerkt zouden blijven. We nodigen je uit om te ontdekken hoeveel van haar creaties je kunt vinden.

‍

Miss Van begon in 1993 op haar twintigste met muurschilderingen en is een van de drijvende krachten achter de vrouwelijke beweging in street art. Ze komt oorspronkelijk uit Toulouse, maar heeft het grootste deel van haar artistieke leven in Barcelona doorgebracht. Ze heeft de wereld rondgereisd om haar direct herkenbare vrouwen te schilderen, zowel op straat als op doek.

In haar etherische, romantische composities hebben de muzen van Miss Van surrealistische burleske eigenschappen, met een prachtige synergie van rauwheid, zachtheid en emotie. Ze zegt: “Ik evolueer en groei mee met mijn schilderijen. Dat is de enige manier, als je schildert met emoties en gevoelens. Ik probeer trouw te blijven aan mezelf.”

‍

Musa 71 is het pseudoniem van María José Cano Besa, een van de eerste graffiti-schrijvers in Spanje en misschien wel de meest relevante schrijver van haar generatie. Musa begon in 1989 met painten in Barcelona en is nog steeds actief op straat. Ze werkt ook aan projecten waarbij ze haar karakteristieke stijl tentoonstelt in galerieën, op festivals, en middels filmprojecten.

“Letters en taal zijn fundamentele tools voor menselijke expressie en communicatie. Hiermee definiëren, begrijpen en delen we kennis, ervaringen, angsten en twijfels. Met woorden en letters kunnen we ons uitdrukken op een manier die tijd en ruimte overstijgt. Letters organiseren het denken, definiëren onze realiteit en stellen ons in staat om imaginaire werelden te creëren. De overlappingen waarin ik werk zijn een weerspiegeling van deze intentie. Met deze vier letters en hun kleuren geef ik vorm aan landschappen, stemmingen, verlangens en demonen. Hiermee ontstaat een brug om vanuit de persoonlijke ervaring de andere kant te bereiken, de kant van de waarnemer.” / Musa 71 

De Poolse kunstenaar NeSpoon kan beschouwd worden als street artist, maar ze werkt ook met keramiek, beeldhouwwerk en traditionele schilderkunst. In 2009 werd kantwerk haar signatuur. Ze geeft via haar werk regelmatig commentaar op sociale problemen die zij belangrijk acht.

NeSpoon ontdekte kantpatronen toen ze met keramiek begon te werken. Kantpatronen zijn een populaire manier om servies te versieren. Door het kant in de verse klei te duwen ontstaat een patroon. NeSpoon kwam tot het inzicht dat deze patronen als zelfstandige kunstvorm kunnen bestaan.Op straat voegt ze vaak een bepaalde zachtheid toe aan rauwe stadslandschappen. Hierbij werkt ze altijd met respect voor de locatie en lokale omgeving. Ook gaat ze graag op zoek naar lokale textieltradities. Door een kunstvorm te kiezen die een sterke associatie met vrouwen heeft, viert ze de vrouwelijkheid en de harmonie die hierbij ontstaat."Mijn installaties kunnen ook gezien worden als een symbool van menselijke en culturele connecties. Verstrengelde draden van echt kant zijn een uitstekende metafoor voor een kaart van sociale relaties." / NeSpoon

Nina Valkhoff is een illustrator en muralist uit Rotterdam. Haar passie is het maken van grote muurschilderingen. Ze houdt ervan haar werk te vullen met planten en dieren - in het bijzonder met bedreigde diersoorten - om mensen te herinneren aan hun bestaan, om de schoonheid van deze dieren te laten zien en ons te wijzen op onze selectieve liefde voor meer gedomesticeerde dieren.“Dit is een schreeuw om aandacht voor bedreigde diersoorten, iets wat regelmatig terugkomt in mijn werk. In STRAAT kon ik ruimer de tijd nemen dan ik normaal gesproken buiten doe, dus dit werk heeft voor mijn doen relatief veel hoofdrolspelers. Ik wilde een soort Gouden Eeuw-compositie maken, maar dan met dieren. Ik voelde hier ook de vrijheid om iets gekker te doen dan normaal, vandaar onder meer de okapi die aan zijn eigen oog likt.” / Nina Valkhoff

Vrouwen zijn zonder twijfel het favoriete onderwerp van Paola. Dit kunstwerk maakt deel uit van een serie die zich richt op de relatie tussen lichaam en geest, maar ook tussen mens en natuur.

“Beweging in het leven vindt elke dag plaats, vanaf iemands geboorte tot zijn dood. We zijn nooit hetzelfde, we blijven in beweging en blijven ons ontwikkelen.” / Paola Delfin

Satr verstuift paint op originele wijze, waarmee ze unieke contouren en vormen creëert, en de dieren in haar schilderijen een dynamisch randje en een rokerig gevoel geeft. Ze experimenteert met en doet uitgebreid onderzoek naar het gebruik van transparante spuitbusverf. De integratie van traditionele Chinese cultuur en artistieke processen vormt de basis van Satrs werk, wat verder wordt benadrukt door haar gebruik van een eeuwenoude, in zegel gegraveerde handtekening.

"Dit werk vestigt de aandacht op walvishaaien, waarvan het voortbestaan ​​steeds meer in gevaar komt door menselijk handelen. In het kunstwerk verschijnen drie walvishaaien, hoewel er maar één volledig aanwezig is. De andere twee, weergegeven als vage silhouetten, vertegenwoordigen de geesten van verloren metgezellen, wat de afnemende aantallen van deze opmerkelijke soort weerspiegelt. De titel, Starlit, is geïnspireerd op de sterachtige patronen op de rug van de walvishaai, die doen denken aan sterren aan de nachtelijke hemel. In de rechterbovenhoek gloeit een rood kristal, dat hen naar een onvermijdelijk lot leidt.” / Satr

Shamsia Hassani is een van de eerste vrouwelijke street artists in Afghanistan. Een groot deel van haar werk staat stil bij de positie van de vrouw. In dit werk vertelt ze het verhaal van mensen die halsoverkop een koffer moesten pakken in verband met een evacuatie, omdat oorlog en onzekerheid een einde maakten aan thuis en vrede.“We pakten alles met een sterke herinnering in. Hoe kan je je hele leven in een koffer stoppen? Deze koffer is wat we meenamen toen we werden verbannen, en wat we zullen meedragen voor de rest van ons leven.” / Shamsia Hassani

Spoko Loco is geboren in Polen, maar verhuisde op twaalfjarige leeftijd naar Nederland. Tegenwoordig werkt ze vanuit Amsterdam, maar ze noemt haar Poolse afkomst nog steeds als een belangrijk onderdeel van wie ze is. Mede dankzij haar internationale achtergrond is ze gek op reizen. Tripjes, avontuur, nieuwe mensen ontmoeten en samen painten zijn grote inspiratiebronnen voor haar.

Het werk van Spoko Loco bestaat uit gedurfde en levendige muurschilderingen vol kleurrijke eenhoorns met voluptueuze rondingen. Met haar speelse beeldtaal viert ze alle lichaamstypes en moedigt ze zelfacceptatie aan. Haar werk is een blije reminder dat iedereen uniek is. Zoals ze zelf zegt: “Elke muurschildering is een uitdrukking van trouw zijn aan wie je bent.”

Kaleidoscope staat symbool voor de reis die Studio ZEPA als kunstenaars hebben afgelegd. De nadruk ligt op de bril van de hoofdpersoon, die doelbewust vooruitkijkt richting een kleurrijke, heldere toekomst. Hiermee wordt een vleugje hedendaagse grootstedelijke stijl en attitude vastgelegd.H

et kunstenaarsduo Studio ZEPA (Page33 en Zesta) creëert harmonieus kleurrijk werk. In hun muurschilderingen en post-graffiti-werk vinden ze de perfecte balans tussen abstract en realisme. Ze hebben een herkenbare en unieke stijl die illustratief lijnwerk combineert met fauvistische kleurapplicatie. Ze onderzoeken regelmatig het thema globaliteit, waarbij onderwerpen als tolerantie, gelijkwaardigheid en inclusiviteit worden behandeld. De natuur is aanwezig als element dat alle mensen met allerlei verschillende achtergronden wereldwijd met elkaar verbindt.

Caledonia Curry, beter bekend als Swoon, is een van de grootste namen binnen de street art en staat vooral bekend om haar gt of worstelen in een geglobaliseerd landschap. Haar werk ontstaat uit intense, diepgaandestileerde portretten van gemarginaliseerde individuen. Swoon is een fervent reiziger die middels haar intieme portretten aandacht vraagt voor mensen die achterop zijn geraake ervaringen en dialogen met diverse gemeenschappen.

Swoon benadert haar werk met medeleven en begrip, om interacties te creëren die zowel kunst als gemeenschap laten bloeien. Door middel van verhalen en openbare muurschilderingen onderzoekt Swoon de cyclische aard van onverwerkt trauma en verslaving. Deze verkenningen leiden tot kunstwerken die voortkomen uit onderzoek en samenwerking met de betrokkenen.

Swoon toont een serie papieren portretten van Yaya, George, Sonia en haar eigen vader en moeder, die allemaal worstelden met verslaving in de Verenigde Staten — een land dat drugsgebruik blijft criminaliseren.

Het gebruik van wheatpaste als materiaal en techniek komt voort uit Swoons interesse in architectuur en vergankelijkheid. Anders dan een geschilderde mural heeft de paste-up een eigen levenscyclus: de kleur vervaagt geleidelijk en het papier verrimpelt en slijt langzaam.
Dit alles maakt deel uit van Swoons concept en heeft betrekking op de onderwerpen die ze behandelt.

Deze werken maakten in 2023 deel uit van de tentoonstelling Urban(R)Evolution van Underdogs in Lissabon. In 2024 is de collectie aangekocht door het STRAAT Museum, mede mogelijk gemaakt door ABN AMRO, maatschappelijk partner van het museum. Het werk is onderdeel van de Women in Street Art-campagne, waarmee wordt bijgedragen aan meer gelijke kansen binnen de kunstwereld.

Wasted Rita’s werk bestaat meestal uit boodschappen - rechttoe rechtaan boodschappen die ruimte bieden voor persoonlijke interpretaties. Haar werk is geïnspireerd door haar wortels in de punkcultuur, haar favoriete comedians en het dagelijkse (online) leven. Ze is gaan schilderen omdat ze zichzelf als te ongemakkelijk voor therapie beschouwt.

“Voor STRAAT wilde ik per se visueel aansluiten op de andere werken en niet een plek creëren die de stemming voor de bezoekers doet kantelen. Dit is een ironisch antwoord.” / Wasted Rita

De stijl van Zurik is gebaseerd op geometrische vormen, kleurencombinaties en opvallende highlights. Ze omschrijft deze stijl als gerelateerd aan wildstyle graffiti, maar zonder connecties tussen de letters en voornamelijk zonder 3D-outlines. Haar stijl kent vele lagen en ze werkt graag aan losse letters, maar tegelijkertijd moet alles wel in proportie zijn en dient haar piece een bepaalde balans te hebben.

“Ik hield vroeger heel erg van ‘virtuele’ gesprekken, en dat moest ook wel aangezien ik altijd van mijn familie en vrienden gescheiden ben geweest sinds ik begon met painten en reizen. Maar momenteel, en helemaal na de grote lockdown, heb ik gewoon face-to-face interactie nodig om die verbinding te kunnen voelen. Daardoor besefte ik dat ik ‘into the eyes’ moet kunnen kijken.” / Zurik